ارزیابی خشک سالی هواشناسی در ایران با استفاده از شاخص «استانداردشدة بارش و تبخیر-تعرق(spei)»

این تحقیق به بررسی اثر عوامل دما، بارش و تبخیر–تعرق در تعیین خشک سالی می پردازد. مجموع این تأثیرات در شاخص استاندارد شدة بارش وتبخیر- تعرق ارزیابی شده اند. از این رو در این مقاله کوشش شده است تا با مطالعة موردی در یک دورة یک ساله (چهار فصل)، خشک سالی کشور به کمک این شاخص (به صورت سه ماهه) بررسی شود. داده های دما و بارش برای تعیین ناهنجاری ها و شاخص خشک سالی استانداردشدة بارش وتبخیر-تعرق در دورة مورد نظر از سازمان هواشناسی کشور دریافت شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که عامل تبخیر–تعرق، نقش مؤثری در تغییر شدت خشک سالی دارد، به گونه ای که با وجود افزایش (کاهش) بارش در مقایسه با میانگین بلندمدت به ویژه در بخش های جنوبی کشور، به علت افزایش (کاهش) تبخیر–تعرق، شدت خشک سالی افزایش (کاهش) یافته است. بنابراین از آنجا که خشک سالی پدیده ای وابسته به چند متغیر است، به نظر می رسد در کنار عامل بارش، می توان عامل تبخیر–تعرق را به ویژه برای بخش های جنوبی کشور و فصل های گرم سال لحاظ کرد.